zondag 9 augustus 2009

Pangandaran en Batu karas, tsunami gebied

De voorbije 6 dagen hebben we doorgebracht in Batu karas. Een mooi en relaxed dorpje op een 30 tal km van het door de tsunami getroffen pangandaran. Het is een echt klein dorpje met paar hotelletjes en 3 restaurantjes. Maar er breekt hier een perfecte rechtse golf, eentje die niet zo monsterlijk groot en stijl is, doordat het in een baai ligt. Ons hotelletje heet java cove en wordt uitgebaat door een Engels koppel. Het ziet er bijna te stylisch uit voor indonesische standaard. Katrien kan veel surfen hier en heeft het naar haar zin. Er staat een tsunami detector, een klein houten huisje in de baai. Alle locals die we spreken kennen wel iemand die is overleden door de tsunami. Als we een dag uitstap doen naar pangandaran, waar wel 300 doden zijn geteld, zien we nog een stukje van de ravage die de tsunami heeft aangericht. Kapotte huizen, funderingen waar ooit een huis stond en een enorme vlakte waar slechts een paar bomen zijn overgebleven. Het dorp heeft zwaar te lijden onder de terugval van het toerisme. Hotels staan zo goed als leeg. De stranden zijn hier zwart. Om op het schiereiland met het witte zandstrand te komen maken we een hike door de jungle. Vet! Allemaal jungle geluiden. Als we eenmaal op het strand zijn aangekomen lijkt het wel een zoo: kei veel apen, herten die blaadjes van de bomen lopen te eten en leguanen van formaat. Niek wordt benaderd door een boze mannetjes aap die niet van plan is om te wijken voordat hij het zakje met afval laat vallen en katrien wordt even later bijna in haar been gebeten door een aap voor geen reden. Tijd om daar weg te wezen. Gisteren hebben we een tocht gemaakt door de green canyon. Super vet! Een soort van grot waardoor een rivier stroomt met helder water. Je kon verder in de kloof door over rotsen te klimmen, te zwemmen en te springen. En dat in de aller mooiste setting, watervallen, oerwoud en veel gekke indo s. Vandaag trekken we verder naar bandung om dan richting cimaja te gaan. Een plaatsje aan de kust op 3 uurtjes van jakarta zodat we al een stukje dichter bij de vlieg haven zitten voor onze vlucht terug zaterdag. Groetjes niek en katrien

zondag 2 augustus 2009

Bromo vulkaan en yokyakarta


Van g land naar de bromo vulkaan was een lastige onderneming. Alles ziet er zo gemakkelijk en dichtbij uit op de kaart maar de werkelijkheid is anders! Eerst dikke drie uur in het busje van het surf camp naar banyuwangi, meest oostelijke stadje op java. Daar meteen een lokale bus kunnen pakken richting probalingo. Deze bus had geen haast en stopte bij ongeveer elke halte. Muzikanten rijden dan een paar km mee om een cent te verdienen, op zich wel gezellig. Als er geen muziek gespeeld wordt staat de tv loei hard ( jawel, op deze gare bussen is er tv! Met indonesische pop. Na een aantal uren in deze bus gezeten te hebben en niet veel te zijn opgeschoten beslissen we een bemo te nemen naar onze bestemming. Dit is een gaar taxi busje met minstens zo gare chauffeurs. Het verkeer hier is dol, nog erger dan bali en onze bus rijdt gewoon een scooter met 2 vrouwen omver. Eerst gaan ze checken of er schade zichtbaar is op hun bus die al ontelbare deuken en krassen heeft, om daarna even te checken hoe het met die vrouwen gaat. Wat een land! Gelukkig staan ze snel weer op en lijkt het niet erg te zijn. S avonds laat komen we aan in cemora lawanga, dorpje aan de voet van de bromo vulkaan. Het is er koud wat niet raar is op 2500 m hoogte, dus bevriezen we zo wat. Onze accommodatie is spartaans, we slapen op houten planken onder een deken en dat is niet warm genoeg. De stank is niet te harden, zwavel van de vulkaan die nog actief is en die blijft hangen als een mist in het dal. Als we s ochtends wakker worden is het zicht heel mooi. We gaan te paard naar de top van de vulkaan. Niek en kay hebben 2 rivaliserende paarden die het echt niet met elkaar kunnen vinden. De vulkaan rookt, en de krater ziet er indrukwekkend uit. S middags trekken we verder richting yokyakarta, met de trein deze keer. Iets duurder maar wel zoveel relaxter. Lekker eten, goeie stoelen en geen gedoe met overstappen. Yokya is een levendige en kleurige stad met allemaal leuke eet tentjes en 100de kraampjes. Mensen zijn alweer super aardig en spreken af en toe een woordje nederlands. S middags bezoeken we de borobudur, een grote boedhistische tempel aan de voet van de heuvels. En nu zijn we weer onderweg naar de kust, batu karas, voor een paar dagen relaxen bij de zee. Liefs

vrijdag 31 juli 2009

g.land en de weg naar bromo

hallo allemaal. Bedankt voor jullie leuke reacties! De afgelopen dagen hebben we in een soort jungle kamp gezeten met kay en noeri. Echt verre weg het mooiste van onze0reis tot nu toe! Het kamp bestond uit simpele hutjes en een gezamelijke eet ruimte en lag midden in een van de grootste en mooiste natuur reservaten van java, aan zee wel te verstaan. Prachtige witte stranden, apen, wilde zwijnen, reeƫn, panter sporen en de mooiste golven die we ooit gezien hebben! Ofwel het paradijs op aarde,.,. Na een paar dagen hier gesurft te hebben en van de natuur te hebben genoten zijn we vanochtend weer vertrokken. Nu zitten we met z'n vieren in een busje richting de bromo vulkaan die we morgen gaan beklimmen. Het plan is om daarna door te gaan naar yogyakarta met mooie tempels en dan als laatste nog te gaan surfen in zuid java. Hajhe

zondag 26 juli 2009

bali blijft paradijs op aarde. Nu op naar g-land in java

Wat heerlijk om weer even terug te zijn in bali. De laatste avond hebben we ons nog eens te goed gedaan aan het sea food buffet in novotel . Niek heeft er een allergie aan schaaldieren aan overgehouden, te veel kreeft is blijkbaar ook niet goed, en katrien heeft nu een kleine teen zo groot als haar grote teen doordat ze op een wesp is gaan staan. Maar goed. Met een busje werden we opgehaald bij ons hotel in lombok, transport naar de luchthaven mataram. Onderweg hebben we zeker een half uur stilgestaan op een markt. Het verkeer zat vast. De markt blokkeerde de enige snel-weg naar onze bestemming. Stonden we daar stil tussen 10 tallen kraampjes met kippen, koeien, vogels, mensen met paard en kar en een menigte indo s. Gelukkig haalden we onze vlucht! Een lokale vlieg maatschappij vliegt ons naar den pasar, bali. Het afgedankte toestel van air france land hobbelig maar veilig! In de taxi onderweg naar ons hotel zien we kay en noeri op de scooter. What are the odds? Ons hotel blijkt pure luxe te zijn. Het bestaat uit 3 open hutjes met zicht op zee, er zijn 4 personeelsleden en maximum 6 man dat hier verblijft. De hutjes hebben elks een eigen buiten badkamer met bamboe kranen, een mooie tuin met veel bloemen, een hangmat en een kingsize bamboe bed dat bestrooid is met bloem blaadjes. De rest van de kamer ook. Je slaapt hier zo goed als buiten. Een oase van rust. En erg romantisch. We hebben tot hier toe low budget gereisd dus laten we ons lekker verwennen hier. Kay en noeri zitten hier ook dan. Gezellig! De dag erop rijden we naar uluwatu, het beroemde pure strand aan enorme kliffen. De jongens surfen hier een paar grote golven. De meiden genieten van het uitzicht. Morgen gaan we naar g- land, dat ligt in een waanzinnig mooi natuur park in java. Hopelijk kunnen of daar een jungle tocht doen en wat wild life spotten. We zijn benieuwd! Liefs katrien en niek

dinsdag 21 juli 2009

Op naar java!

Even melden dat we weer fit zijn! Blijkbaar was er een virusje in het dorp want bijna iedereen dat we spreken is ziek, of ziek geweest of kent iemand die ziek is. Maar goed, klaar voor een nieuw avontuur. Gisteren heeft katrien eindelijk weer kunnen surfen, en niek surft vandaag de dikke swell, 11 voet zeggen de voorspellingen. Vandaag regent het hier pijpestelen, 1 ste dag sinds we in indonesiƫ zijn. Op zich goed voor de mensen hier, het is hier anders kurk droog. Ik begrijp niet zo goed hoe ze er in slagen al die gewassen te telen met die droogte. Morgen reizen we weer even terug naar bali, voor een paar dagen en dan richting java. Waar we een treinreis gaan doen door het eiland, dat schijnt prachtig te zijn. Ons doel is naar een klein dorpje batu karas te gaan, heel afgelegen met mooie golven en vulkanische stranden. Dan gaan we de west kust verkennen en misschien nog een hike op de vulkaan meepikken . Maar een ding is zeker, hier in lombok komen we zeker terug. Liefs katrien en niek

zondag 19 juli 2009

Lombok Style!

Hoi hoi! Even kort verslag over de laatste week: Niek is goed ziek geweest, de koorts is nu wel weg maar hij voelt zich nog niet helemaal fit. Je brengt hier sowieso meer tijd door op de wc dan dat je thuis doet :) - het eten in Lombok is niet om naar huis te schrijven. Om Niek dan maar weer een beetje aan te spekken zijn we gisteren luxe gaan eten in het Novotel hier een paar km vandaan. Een groot buffet met alles erop en eraan voor een klein prijsje, voor herhaling vatbaar. Naar het schijnt is het ontbijt buffet minstens zo indrukwekkend dus gaan we die zeker ook uitproberen. We logeren hier in de Surfers Inn, het heeft wat tijd en moeite gekost om hier een kamer geboekt te krijgen maar we zitten hier nu echt super relaxed met zwembad en schone kamer met airco. Zaterdag zijn we richting Mawi gereden, een strand op een paar km hier vandaan, maar het is een hele opgave om daar te komen: de weg is echt in slechte staat, overal gaten in de weg en als je zo een uur op de scooter zit heb je nadien last van een houten reet. Is niet echt een trip om elke dag te ondernemen maar was wel de moeite. Het landschap is echt prachtig, en de stranden adembenemend mooi. Na de surf heeft Katrien zich serieus bezeerd aan de boot, kleine mosseltes aan de onderkant van de boot hebben een paar diepe snijwonden achtergelaten in haar been en dus ze moet even een paar dagen uit het water blijven zodat de wond kan genezen. Best een diepe wonde, maar gelukkig geneest het goed. Eind deze week trekken we verder, even over Bali om dan of richting Sumatra of Sumba te gaan. We zullen zien. Hopelijk voelen we ons dadelijk weer fit!

Liefs Katrien en Niek

maandag 13 juli 2009

witte stranden, palm bomen en aussies

Lombok is net zo n foto uit een magazine: witte verlaten stranden met azuur blauw water. Het is een stuk droger als bali maar de temperatuur is hier een stuk aangenamer, of misschien beter te verdragen dan in Bali. Na onze hel avond in bungalow Anak (do not ever go there), waar we na de luizen kamer een kamer gekregen hadden met een reuzachtige kakkerlak en een nog grotere tarrantula spin, zijn we het afgebold naar een dorpje verder met een schone kamer. Een homestay met 5 kamers en zee zicht. Niet verkeerd voor 5 euro per nacht. Van bij ons hotel kon je bootjes, (prahus bootjes die op 2 bambo stokken drijven), charteren naar de break. Op zich de perfecte golf, met mooie wandjes, ware het niet dat er minstens 30 man op de peak ligt, waarvan 15 beginners met een mega board en 10 boot mannen die de golf domineren en dat om 6h s morgens. Jammer, je zou van minder een ochtend humeur krijgen. De mentaliteit hier verschilt echt veel van in Bali waar iedereen oprecht vriendelijk lijkt. Mensen hier zijn echt arm en iedereen trekt aan je om iets te verkopen. Zelfs hele jonge kinderen komen met arm bandjes leuren, voor hun school te betalen. Katrien vindt het best moeilijk om het te weerstaan, en dus hebben we straks voor iedereen armbanden bij :). Ze kijken echt te zielig. Vriendelijkheid hier is iets wat je krijgt als je geld op tafel legt. Wel spijtig maar te begrijpen. Wij zijn hier toerist tenmidden van de armoede en dat smaakt een beetje bitter. Katrien ontmoet Anna , Sassak vrouwtje op het strand, en deze lieve vrouw nodigt ons uit voor lunch in haar dorp 8 km verder op. Anna woont samen met haar man en haar 3 kinderen in bij haar schoonbroer, in een hut die net zo groot is als onze keuken. We krijgen een uitgebreide maaltijd die we met onze handen opeten, hier kennen ze geen mes en vork en ik moet zeggen dat dat niet simpel is. Het dorpje heeft allemaal weverijen, oude houten apparaten waarmee de vrouwen sarongs maken. Soms doen ze er wel 2 weken over en wij dingen af tot een paar euro s voor een Sarong.We kletsen nog een beetje met Anna en haar familie, enkel Anna spreekt engels, met onze beperkte indonesische vocabulaire komen we niet ver en dus is het communiceren met handen en voeten en gezichts uitdrukkingen. Anna en haar man kunnen niet lezen en schrijven en zijn aangewezen op de verkoop van Sarongs aan de toeristen hier. Reizigers hier vermijden lang te chillen op de stranden omdat je hier contsant wordt lastig gevallen maar dit is nefast voor mensen zoals Anna die zo geen inkomen meer hebben. Na onze rondleiding brengt Anna ons naar een apres besnijdenis feest, waarbij de meiden (de zusjes van) helemaal opgekleed en opgemaakt zijn. Ze worden op kleurrijke houten paarden?draken gedragen door de jonge mannen van het dorp. In stoet, en met muziek wandelen ze naar het volgende dorp.
Ter info. Op dit eigenste moment voelen we een kleine aardbeving, blijkt hier normaal te zijn. De zee trekt niet terug dus alles ok volgens de bazin. Ik ben er niet gerust in. We zijn van plan om hier nog een paar dagen te blijven en dan richting gilli eilanden te gaan om een beetje te snorkelen. Niek is nu ziek, dus even weer beter worden. Liefs, niek en katrien

maandag 6 juli 2009

Vervolg road trip - hello Lombok

Hoi iedereen! Onze road trip was VET. In Ubud hebben we s ochtends vroeg gehiked dwars door de rijstvelden. We hebben zo'n beetje onze eigen route gedaan met een stukje oerwoud erbij en het was alweer super mooi. Een spin zo groot als mijn hand gezien in een mega groot web, blij dat ik er niet tegenaan ben gelopen. Na deze fikse wandeling ( en gelukkig onze weg terug te hebben gevonden) wat verkoeling gezocht bij een uitgebreid ontbijt in een heel mooi retaurant met zwembad! Zalig! Balinezen hebben echt verstand van schoonheid en inrichting: alles is mooi afgewerkt,super veel bloemen in 100den soorten in de tuintjes overal, mooie meubeltjes, relaxte chill plekjes , kortom, Bali is echt een paradijs. De markt in Ubud is een waar shop paradijs: 10tallen kraampjes met alleen maar leuke spullen voor GEEN geld. Jurkjes en t shirts in Batik voor een euro. Helaas zit onze rugzak propvol en kan er niks meer bij. Na Ubud verder gereisd naar de Oost-kust, Padang-bai voor te snorkelen, Het strandje Blue lagoon heeft zijn naam niet gestolen is is echt een oase. We zien echt super veel vissen in de mooiste kleuren. Niek laat uiteindelijk zijn zee-egel splinsters "professioneel" verwijderen door de masseuse op het strand en hij kan weer lopen. Verder nog lekker gechilled op het strand om aan het einde van de dag via een "kust weggetje" richting oosten te rijden. We rijden door allerlei kleine primitieve dorpjes in het oerwoud: kindjes zwaaien allemaal, mensen lachen, en we zien zoveel moois onderweg op dit stukje ongerept Bali. We rijden tot het donker wordt en stoppen aan het eerste beste restaurantje omdat we scheel zien van de honger. Wat blijkt, we zijn hier aanbeland in het paradijs: bamboe restaurant aan het strand met allemaal ligkussens, en we zijn hier alleen. De baas stelt ons een goeie prijs voor om te overnachten. Voor 10 euris per kamer ontbijt inbegrepen kunnen we slapen in deze suite met ligbed op het balkon, en een openlucht badkamer. Katrien wil hier niet meer weg, het is hier super chill. Helaas zetten we de tocht verder naar de Gunung Agung: De vulkaan der vulkanen in Bali. Deze heeft voor het laatst in 1963 van zich laten horen en dat lijkt nog niet zo heel lang geleden. De lodge in Selat waar we overnachten wordt gerunned door een hyper actieve indo die niet wil onderhandelen over de belachelijke prijs voor de kamer dat ongelooflijk smeer is. We gaan van het ene uiterste naar het andere. Hij regelt een gids voor ons die ons om 2h s nachts komt ophalen om te hiken en verzekert ons dat er paden zijn en dat het allemaal wel meevalt. We eten nog iets smerigs daar en pokeren met Balinees geld voor we een paar uur gaan slapen. Na 1 UUR recht omhoog hiken (soms op net handen en voeten) op dunne paden en dit om 2 h s nachts op een nuchtere maag valt zwaar. Katrien wordt op de berg ziek en beslist om terug te lopen ipv verder te gaan. De hike is nog 3h en 2h terug. Het eten van de dag daarvoor was echt niet goed bekomen.... Ralf en Mattew gaan verder en hebben de zonsopgang bij de vulkaan kunnen bewonderen. Jammer voor Niek en Katrien (die nog 2 dagen ziek is en nu weer beter). Vandaag in Lombok aangekomen (4h vanuit Padang-baai). Nog 1.5 h met een busje naar Kuta Lombok en aanbeland in een dorp waar alle goeie accomodatie vol zit en dat we nu in een of ander hol zitten waar we net onze kamer met luizen op de kussens hebben ingeruild tegen eentje zonder... Gelukkig hebben we voor morgen weer een leuk adresje in Gepuruk, een dorpje ies verder! Tot snel Liefs Niek en Katrien

woensdag 1 juli 2009

fototjes van de laatste dagen







eerste kleine barrel fototje

Road trip Bali : 31, Tempels, gek-ko's en dolle indo's

De afgelopen week hebben we een feestje gegeven voor Katrien haar verjaardag in onze hut aan het strand met onze roomies en Ralf en Matthew, hebben de jongens geboulderd op het strand van Padang baai, vis gegeten in de baai van Jimbaran en nu zijn we
On the road: we hebben met zen vieren (Matthew en Ralf) een vette jeep gehuurd (helaas geen 4x4) om het eiland Bali rond te cruisen. Het verkeer hier is op zen zachtst uitgedrukt chaotisch: vrachtwagens die op de gekste plekken inhalen (vb. in de bocht) en zwarte rookpluimen uitstoten terwijl er een horde scooters naast en voor rijden. Bussen die minstens even dol zijn, hele families op 1 scooter (mama papa en 3 kinderen)en rijdende eettentjes tegen een slakken tempo... Het is hier zwaar hectisch tenmidden van al die mooie natuur. En Niek, die houdt het hoofd koel als chauffeur, gelukkig. Op dag 1 van onze trip zijn we de tempel van Tanah lot gaan bezoeken. Veel japanners wederom en bij de tempel konden we helaas niet komen want het tij was te hoog en de tempel ligt een 50 tal meter zee in waarts. Buiten een uit de kluiten gewassen vleermuis ( we 40 cm lang) en een hoop toeristische kraampjes was er eigenlijk weinig te zien. Richting Mediwi (westen van het eiland) zijn we bij een van onze stops bij een mysterieuze tempel op een klif uitgekomen. Een hels lawaai en een vage geur kwam van een grot aan zee. 10000den vleermuizen die krioelden net voor aan de grot, wachtend op de zonsondergang zodat ze naar buiten konden vliegen. Brrr. Katrien heeft zich snel uit de voeten gemaakt. Bij Mediwi een leuke slaapplaats gevonden met lekker eten natuurlijk en mooie golven. Een zwart strand dit keer met grote keien en rotsen. De volgende ochtend een poging gedaan om uit te peddelen maar zonder succes. Overal zee-egels en scherpe rotsen. Vol schrammen op onze benen en stekels in onze voeten hielden we het voor bekeken. S middags nog een poging gedaan met meer succes. Super rustige golf en lekker relaxte sfeer in het water.
Vanochtend vertrokken en nu in Ubud, centraal Bali, een beetje cultuur en kunst op te snuiven. We hebben een super vet huisje met zen vieren met uitzicht op de rijstvelden. Het is hier adembenemend mooi, en rustig. Morgen hier verkennen en dan richting vulkaan voor een serieuze hike!

vrijdag 26 juni 2009

weer wat foto's





balangan beach paradijs

alweer een week in bali. We zitten echt super goed in onze strand hut met uitzicht op een van de mooiste breaks. Het tentje wordt uitgebuit door een indonesisch gezinnetje. Wel hard werken hoop voor die mensen hier. Van s morgens vroeg 6 uur tot s avonds laat en dat zo n 350 dagen per jaar.., de mensen zijn echt super vriendelijk, altijd met de glimlach. De eerste dag in onze hut begon al goed : nog voor we onze kamer binnen gingen zagen we een dikke rat naar het plafond vluchten. Overal worden er kleine offers neer gelegd voor de goden in van die kleine tempel huisjes en dat bestaat altijd uit een beetje rijst en bloemen. Goed voor de dieren hier, die lijden hier geen honger. S nachts ook een kakkerlak gespot in onze gloednieuwe klamboe. Hoe die daar gekomen is is een raadsel. De surf hier is groot en snel. Niek heeft al heel veel dikke golven kunnen surfen. Het is hier wel belachelijk druk in het water. Gezellig. Gisteren zijn we de tempel bij uluwatu gaan bezoeken, niks bijzonders, hordes japanners en heel veel apen die naar het schijnt alles wat los is af pakken. Gelukkig geen last van gehad. Japanners hebben ook een vreemde gewoonte om met blanken op de foto te willen. Wij hebben meerdere malen met een japanner geposeerd voor de foto. Was wel lachen. Ah wat echt helemaal grappig is, toen katrien vanochtend op het terras plots matthew en ralph zag. Zonder van elkaar te weten wie waar zit elkaar zo ineens op het strand voor onze hut tegenkomen. Dus gaan we zelfs even samen reizen. Maandag trekken we verder. We zijn nu lekker uitgerust.

zaterdag 20 juni 2009

telefoon nr

we hebben een indonesisch telefoonnummer 006287860910348. En kay ik er zijn hier heel veel planken in alle soorten en maten, en we hebben best een chill adres voor de eerste nachtjes als jullie willen. Gr

weg uit kuta










hallo weer kort bericht vanuit een wifi spot. vandaag zijn we heel de ochtend bezig geweest met shoppen om de laatste spulletjes (zoals reef schoentjes en een sim kaart.) te kopen in kuta omdat we vanaf vandaag op zoek willen gaan naar mooie rustige plekjes. We hadden gehoord dat balangan een klein paradijsje is met wit zand., kleine hutjes op het strand, mooie natuur en een hele mooie golf, dus daar wilde we naar toe! Er komen was nogal een onderneming in het dolle verkeer hier, maar we zijn uiteindelijk veilig aangekomen en het was de moeite zekers waard! Het is hier namelijk echt super mooi! Zal morgen wej wat foto's maken. De eerste echte indo golven hebben we vandaag ook gezien en gesurft, echt wel bruut! Tot het volgende bericht! Liefs katrien en niek

woensdag 17 juni 2009

foto's dubai


Dubai - tussen stop



hallo allemaal! Even een kort berichtje uit dubai. Nadat chub ons naar het vliegveld heeft gebracht is de vakantie in stijl begonnen. In het half lege vliegtuig hadden we beschikking over 4 stoelen en 4 tv's! We voelde ons al helemaal een sheik! En toen bleek ook nog dat we een luxueus 4 gangen diner kregen. Ik heb er maar meteen een kroon bij besteld. Vliegen is dus best chill en we vonden het bijna jammer dat we weer moesten uitstappen en we ons weer tussen het gewone volk moeten bevinden. Het vliegveld van dubai is precies wat je ervan verwacht, veel toeters en bellen en een hoop shopverslaafden. Nu 4 uur wachten en dan op naar onze volgend bezoek aan de hemel van koningen, een mooie bijkomstigheid is dat we daarna in jakarta zijn en verder zullen vliegen in een budget airline naar bali. Terwijl ik aan het typen ben wordt katrien al beroofd van haar eerste geld dat ze op tafel had liggen, gelukkig maar een paar euro maar toch wel mooi he?! Ok we gaan weer verder chillen. Ons volgende bericht vanuit indo als alles goed gaat. Houdoe en salukes!