zondag 9 augustus 2009

Pangandaran en Batu karas, tsunami gebied

De voorbije 6 dagen hebben we doorgebracht in Batu karas. Een mooi en relaxed dorpje op een 30 tal km van het door de tsunami getroffen pangandaran. Het is een echt klein dorpje met paar hotelletjes en 3 restaurantjes. Maar er breekt hier een perfecte rechtse golf, eentje die niet zo monsterlijk groot en stijl is, doordat het in een baai ligt. Ons hotelletje heet java cove en wordt uitgebaat door een Engels koppel. Het ziet er bijna te stylisch uit voor indonesische standaard. Katrien kan veel surfen hier en heeft het naar haar zin. Er staat een tsunami detector, een klein houten huisje in de baai. Alle locals die we spreken kennen wel iemand die is overleden door de tsunami. Als we een dag uitstap doen naar pangandaran, waar wel 300 doden zijn geteld, zien we nog een stukje van de ravage die de tsunami heeft aangericht. Kapotte huizen, funderingen waar ooit een huis stond en een enorme vlakte waar slechts een paar bomen zijn overgebleven. Het dorp heeft zwaar te lijden onder de terugval van het toerisme. Hotels staan zo goed als leeg. De stranden zijn hier zwart. Om op het schiereiland met het witte zandstrand te komen maken we een hike door de jungle. Vet! Allemaal jungle geluiden. Als we eenmaal op het strand zijn aangekomen lijkt het wel een zoo: kei veel apen, herten die blaadjes van de bomen lopen te eten en leguanen van formaat. Niek wordt benaderd door een boze mannetjes aap die niet van plan is om te wijken voordat hij het zakje met afval laat vallen en katrien wordt even later bijna in haar been gebeten door een aap voor geen reden. Tijd om daar weg te wezen. Gisteren hebben we een tocht gemaakt door de green canyon. Super vet! Een soort van grot waardoor een rivier stroomt met helder water. Je kon verder in de kloof door over rotsen te klimmen, te zwemmen en te springen. En dat in de aller mooiste setting, watervallen, oerwoud en veel gekke indo s. Vandaag trekken we verder naar bandung om dan richting cimaja te gaan. Een plaatsje aan de kust op 3 uurtjes van jakarta zodat we al een stukje dichter bij de vlieg haven zitten voor onze vlucht terug zaterdag. Groetjes niek en katrien

zondag 2 augustus 2009

Bromo vulkaan en yokyakarta


Van g land naar de bromo vulkaan was een lastige onderneming. Alles ziet er zo gemakkelijk en dichtbij uit op de kaart maar de werkelijkheid is anders! Eerst dikke drie uur in het busje van het surf camp naar banyuwangi, meest oostelijke stadje op java. Daar meteen een lokale bus kunnen pakken richting probalingo. Deze bus had geen haast en stopte bij ongeveer elke halte. Muzikanten rijden dan een paar km mee om een cent te verdienen, op zich wel gezellig. Als er geen muziek gespeeld wordt staat de tv loei hard ( jawel, op deze gare bussen is er tv! Met indonesische pop. Na een aantal uren in deze bus gezeten te hebben en niet veel te zijn opgeschoten beslissen we een bemo te nemen naar onze bestemming. Dit is een gaar taxi busje met minstens zo gare chauffeurs. Het verkeer hier is dol, nog erger dan bali en onze bus rijdt gewoon een scooter met 2 vrouwen omver. Eerst gaan ze checken of er schade zichtbaar is op hun bus die al ontelbare deuken en krassen heeft, om daarna even te checken hoe het met die vrouwen gaat. Wat een land! Gelukkig staan ze snel weer op en lijkt het niet erg te zijn. S avonds laat komen we aan in cemora lawanga, dorpje aan de voet van de bromo vulkaan. Het is er koud wat niet raar is op 2500 m hoogte, dus bevriezen we zo wat. Onze accommodatie is spartaans, we slapen op houten planken onder een deken en dat is niet warm genoeg. De stank is niet te harden, zwavel van de vulkaan die nog actief is en die blijft hangen als een mist in het dal. Als we s ochtends wakker worden is het zicht heel mooi. We gaan te paard naar de top van de vulkaan. Niek en kay hebben 2 rivaliserende paarden die het echt niet met elkaar kunnen vinden. De vulkaan rookt, en de krater ziet er indrukwekkend uit. S middags trekken we verder richting yokyakarta, met de trein deze keer. Iets duurder maar wel zoveel relaxter. Lekker eten, goeie stoelen en geen gedoe met overstappen. Yokya is een levendige en kleurige stad met allemaal leuke eet tentjes en 100de kraampjes. Mensen zijn alweer super aardig en spreken af en toe een woordje nederlands. S middags bezoeken we de borobudur, een grote boedhistische tempel aan de voet van de heuvels. En nu zijn we weer onderweg naar de kust, batu karas, voor een paar dagen relaxen bij de zee. Liefs

vrijdag 31 juli 2009

g.land en de weg naar bromo

hallo allemaal. Bedankt voor jullie leuke reacties! De afgelopen dagen hebben we in een soort jungle kamp gezeten met kay en noeri. Echt verre weg het mooiste van onze0reis tot nu toe! Het kamp bestond uit simpele hutjes en een gezamelijke eet ruimte en lag midden in een van de grootste en mooiste natuur reservaten van java, aan zee wel te verstaan. Prachtige witte stranden, apen, wilde zwijnen, reeƫn, panter sporen en de mooiste golven die we ooit gezien hebben! Ofwel het paradijs op aarde,.,. Na een paar dagen hier gesurft te hebben en van de natuur te hebben genoten zijn we vanochtend weer vertrokken. Nu zitten we met z'n vieren in een busje richting de bromo vulkaan die we morgen gaan beklimmen. Het plan is om daarna door te gaan naar yogyakarta met mooie tempels en dan als laatste nog te gaan surfen in zuid java. Hajhe

zondag 26 juli 2009

bali blijft paradijs op aarde. Nu op naar g-land in java

Wat heerlijk om weer even terug te zijn in bali. De laatste avond hebben we ons nog eens te goed gedaan aan het sea food buffet in novotel . Niek heeft er een allergie aan schaaldieren aan overgehouden, te veel kreeft is blijkbaar ook niet goed, en katrien heeft nu een kleine teen zo groot als haar grote teen doordat ze op een wesp is gaan staan. Maar goed. Met een busje werden we opgehaald bij ons hotel in lombok, transport naar de luchthaven mataram. Onderweg hebben we zeker een half uur stilgestaan op een markt. Het verkeer zat vast. De markt blokkeerde de enige snel-weg naar onze bestemming. Stonden we daar stil tussen 10 tallen kraampjes met kippen, koeien, vogels, mensen met paard en kar en een menigte indo s. Gelukkig haalden we onze vlucht! Een lokale vlieg maatschappij vliegt ons naar den pasar, bali. Het afgedankte toestel van air france land hobbelig maar veilig! In de taxi onderweg naar ons hotel zien we kay en noeri op de scooter. What are the odds? Ons hotel blijkt pure luxe te zijn. Het bestaat uit 3 open hutjes met zicht op zee, er zijn 4 personeelsleden en maximum 6 man dat hier verblijft. De hutjes hebben elks een eigen buiten badkamer met bamboe kranen, een mooie tuin met veel bloemen, een hangmat en een kingsize bamboe bed dat bestrooid is met bloem blaadjes. De rest van de kamer ook. Je slaapt hier zo goed als buiten. Een oase van rust. En erg romantisch. We hebben tot hier toe low budget gereisd dus laten we ons lekker verwennen hier. Kay en noeri zitten hier ook dan. Gezellig! De dag erop rijden we naar uluwatu, het beroemde pure strand aan enorme kliffen. De jongens surfen hier een paar grote golven. De meiden genieten van het uitzicht. Morgen gaan we naar g- land, dat ligt in een waanzinnig mooi natuur park in java. Hopelijk kunnen of daar een jungle tocht doen en wat wild life spotten. We zijn benieuwd! Liefs katrien en niek

dinsdag 21 juli 2009

Op naar java!

Even melden dat we weer fit zijn! Blijkbaar was er een virusje in het dorp want bijna iedereen dat we spreken is ziek, of ziek geweest of kent iemand die ziek is. Maar goed, klaar voor een nieuw avontuur. Gisteren heeft katrien eindelijk weer kunnen surfen, en niek surft vandaag de dikke swell, 11 voet zeggen de voorspellingen. Vandaag regent het hier pijpestelen, 1 ste dag sinds we in indonesiƫ zijn. Op zich goed voor de mensen hier, het is hier anders kurk droog. Ik begrijp niet zo goed hoe ze er in slagen al die gewassen te telen met die droogte. Morgen reizen we weer even terug naar bali, voor een paar dagen en dan richting java. Waar we een treinreis gaan doen door het eiland, dat schijnt prachtig te zijn. Ons doel is naar een klein dorpje batu karas te gaan, heel afgelegen met mooie golven en vulkanische stranden. Dan gaan we de west kust verkennen en misschien nog een hike op de vulkaan meepikken . Maar een ding is zeker, hier in lombok komen we zeker terug. Liefs katrien en niek

zondag 19 juli 2009

Lombok Style!

Hoi hoi! Even kort verslag over de laatste week: Niek is goed ziek geweest, de koorts is nu wel weg maar hij voelt zich nog niet helemaal fit. Je brengt hier sowieso meer tijd door op de wc dan dat je thuis doet :) - het eten in Lombok is niet om naar huis te schrijven. Om Niek dan maar weer een beetje aan te spekken zijn we gisteren luxe gaan eten in het Novotel hier een paar km vandaan. Een groot buffet met alles erop en eraan voor een klein prijsje, voor herhaling vatbaar. Naar het schijnt is het ontbijt buffet minstens zo indrukwekkend dus gaan we die zeker ook uitproberen. We logeren hier in de Surfers Inn, het heeft wat tijd en moeite gekost om hier een kamer geboekt te krijgen maar we zitten hier nu echt super relaxed met zwembad en schone kamer met airco. Zaterdag zijn we richting Mawi gereden, een strand op een paar km hier vandaan, maar het is een hele opgave om daar te komen: de weg is echt in slechte staat, overal gaten in de weg en als je zo een uur op de scooter zit heb je nadien last van een houten reet. Is niet echt een trip om elke dag te ondernemen maar was wel de moeite. Het landschap is echt prachtig, en de stranden adembenemend mooi. Na de surf heeft Katrien zich serieus bezeerd aan de boot, kleine mosseltes aan de onderkant van de boot hebben een paar diepe snijwonden achtergelaten in haar been en dus ze moet even een paar dagen uit het water blijven zodat de wond kan genezen. Best een diepe wonde, maar gelukkig geneest het goed. Eind deze week trekken we verder, even over Bali om dan of richting Sumatra of Sumba te gaan. We zullen zien. Hopelijk voelen we ons dadelijk weer fit!

Liefs Katrien en Niek

woensdag 15 juli 2009