Bromo vulkaan en yokyakarta

Van g land naar de bromo vulkaan was een lastige onderneming. Alles ziet er zo gemakkelijk en dichtbij uit op de kaart maar de werkelijkheid is anders! Eerst dikke drie uur in het busje van het surf camp naar banyuwangi, meest oostelijke stadje op java. Daar meteen een lokale bus kunnen pakken richting probalingo. Deze bus had geen haast en stopte bij ongeveer elke halte. Muzikanten rijden dan een paar km mee om een cent te verdienen, op zich wel gezellig. Als er geen muziek gespeeld wordt staat de tv loei hard ( jawel, op deze gare bussen is er tv! Met indonesische pop. Na een aantal uren in deze bus gezeten te hebben en niet veel te zijn opgeschoten beslissen we een bemo te nemen naar onze bestemming. Dit is een gaar taxi busje met minstens zo gare chauffeurs. Het verkeer hier is dol, nog erger dan bali en onze bus rijdt gewoon een scooter met 2 vrouwen omver. Eerst gaan ze checken of er schade zichtbaar is op hun bus die al ontelbare deuken en krassen heeft, om daarna even te checken hoe het met die vrouwen gaat. Wat een land! Gelukkig staan ze snel weer op en lijkt het niet erg te zijn. S avonds laat komen we aan in cemora lawanga, dorpje aan de voet van de bromo vulkaan. Het is er koud wat niet raar is op 2500 m hoogte, dus bevriezen we zo wat. Onze accommodatie is spartaans, we slapen op houten planken onder een deken en dat is niet warm genoeg. De stank is niet te harden, zwavel van de vulkaan die nog actief is en die blijft hangen als een mist in het dal. Als we s ochtends wakker worden is het zicht heel mooi. We gaan te paard naar de top van de vulkaan. Niek en kay hebben 2 rivaliserende paarden die het echt niet met elkaar kunnen vinden. De vulkaan rookt, en de krater ziet er indrukwekkend uit. S middags trekken we verder richting yokyakarta, met de trein deze keer. Iets duurder maar wel zoveel relaxter. Lekker eten, goeie stoelen en geen gedoe met overstappen. Yokya is een levendige en kleurige stad met allemaal leuke eet tentjes en 100de kraampjes. Mensen zijn alweer super aardig en spreken af en toe een woordje nederlands. S middags bezoeken we de borobudur, een grote boedhistische tempel aan de voet van de heuvels. En nu zijn we weer onderweg naar de kust, batu karas, voor een paar dagen relaxen bij de zee. Liefs